Kinderen en de helende kracht van schrijven

Al jaren droom ik van een schoolsysteem

waar jonge kinderen de kracht van creatief dagboekschrijven leren. Dagboekschrijven als een vak, een vaardigheid, net als spellen, rekenen en lezen. Wat ik voor me zie is een docent die kinderen uitnodigt om een paar keer per week in hun dagboek te schrijven en te tekenen over wat ze vandaag hebben meegemaakt, hoe het thuis is, waar ze over dromen, wanneer ze bang en blij zijn. Een dagboek als veilige plek leren zien waarin alles mag en niets gecorrigeerd wordt, ook niet door de docent of andere kinderen. Een plek waarin creativiteit, expressie en reflectie voorop staan. Een vaardigheid waar de kinderen voor de rest van hun leven over kunnen beschikken. Hoe mooi zou dat zijn?

En soms is de verwezenlijking van een droom dichterbij dan ik denk.

Via de mail kreeg ik dit cadeau van Natascha Bruti, die in haar praktijk als kindercoach en gecertificeerd cursusleider in creatief dagboekschrijven mij het volgende schrijft:

Lieve Christine,

Ik wil even een mooi moment met je delen. Tijdens de bijeenkomst barstte een meisje ineens in huilen uit. Haar oppas was heel plotseling overleden vertelde zij. Deze vrouw paste meerdere keren per week op haar. Al vanaf dat ze heel klein was. Dus ze had het moeilijk. Ik zat naast haar met mijn hand tussen haar schouderbladen. En de andere meisjes deden het zielenwerk door over hun eigen pijn te vertellen en met liefde naar haar te kijken. Door vragen te stellen. En door een aai over haar arm.

Ik vroeg haar of wij als groep misschien iets voor haar konden doen of betekenen. Ze schudde haar hoofd. Een meisje opperde ‘we kunnen een minuut stilte houden’ een ander zei dat we een kaarsje konden branden. Later deden we dat.

Tijdens het tekenen zei ze “kunnen we even schrijven in de boekjes?” Omdat de andere kinderen erg in de tekening zaten vroeg ik haar of ik haar misschien haar boekje zou geven zodat ze even kon schrijven. “Maar alleen als jij een opdracht hebt. Anders weet ik het niet.”
Dus gaf ik haar de mogelijkheid tot een lijstje van 10 dingen die bijzonder waren aan haar oppas. En een elfje.
Het deed haar zichtbaar goed.

En ik was zo dankbaar en blij dat een meisje van 9 de heling van schrijven zo duidelijk mag ervaren. Ik wilde het graag met jou delen.

Liefs!
Natascha

Thee met Koekjes – kindercoaching

Dit bericht is eerder verschenen op de website van Shodo, maar ik vind het zo mooi, dat ik het jaren later graag nog een keer met je deel.